-
1 venēnum
venēnum ī, n a strong potion, juice, drug (old): qui venenum malum fecit: (avaritia) quasi venenis malis imbuta, etc., S.—A destructive potion, poison, venom: ipsius veneni quae ratio fingitur?: mulierem veneno interfecit: herbae nigri cum lacte veneni, V.: utrum, H.—A magical potion, charm: sibi venenis erepta memoria: pallet nostris Aurora venenis, O.: dira Medeae, H.: Thessala, H.—Charm, seduction: Occultum inspires ignem fallasque veneno (i. e. amoris), V.—A coloring material, color, dye, paint: Alba nec Assyrio fucatur lana veneno, V.: Tarentinum, H.—Fig., a mischief, evil, pest, bane: discordia ordinum est venenum urbis huius, L.: vitae, Ct.—Virulence, bitterness: Rupili, H.: lingua suffusa veneno, O.* * *poison; drug -
2 herba
herba, ae, f. jede halmartig emporsprossende Pflanze, Halm, Kraut, Gras (Sing. oft kollektiv), I) im allg., verb. stirpes et herbae, Pflanzen u. Kräuter, Cic.: herbae virgultaque, Lucr.: herbae frondesque, Ov.: omne herbarum radicumque genus, Liv. – m. Genet., h. graminis, Grashalm, Verg.: u. so graminis herba pura, Liv. – m. Adjj., herbae palustres, Sumpfpflanzen, Liv.: h. irrigua, Wiesengrün, Plaut.: herbae laetae, Verg.: h. multa, üppiger Graswuchs, Hor.: h. solstitialis, Plaut. u. Plin.: h. viridis, Verg. – m. Verben, umida (tellus) maiores herbas alit, Verg.: gignendae herbae non alius (amnis) est aptior, Curt.: herbis prata convestirier, Enn. u. Lucr.: internatae herbae feno reserventur, Col. – als Futter für Tiere, salsae herbae, Verg.: immemor herbae victor equus, Verg.: in eodem prato bos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertam, Sen.: desecare herbas, Caes. – als Nahrung der Menschen im Naturzustande oder aus Not, haec (quercus) erat et teneri caespitis herba cibus, Ov.: vivere herbis, Hor., herbarum radicibus, Sen.: victu pasci simplicis herbae, Verg.: volsis pascere alqm radicibus herbae, Verg.: herba, ubi necesse est, non pecori tantum sed homini nascitur, Sen. – als Grünware, Küchenkraut, eas herbas herbis aliis condiunt, Plaut.: fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius, Cic.: hoc ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor. – zur Bekränzung, corona ex asperis herbis, Cic.: cornu cingere recentibus herbis, Ov. – als botanische u. mediz. Pflanze, Kraut, Heilkraut, herba lapathi, Hor.: h. muralis, Cels.: h. parietaria u. parietina, Aur. Vict. u. Amm.: h. sanguinalis, Cels.: herbae fortes, Ov., salutares, Ov. u. Sen.: fallax herba veneni, Ov.: terra medicas fundit herbas, Plin.: herbis curare vulnus, Liv.: ipse lectas Pagasaeis collibus herbas temperat, Ov. – als Zauberkraut, herba nigri veneni, Verg.: herbae magicae, Plin.: herbae Hecateae, Ov.: potentes, Ov.: cantatae, Ov.: herbarum potentia, Ov.: Paeoniis revocatus herbis et amore Dianae, Verg.: excĭdere herbas atque incantata lacertis vincula, Hor. – Sing. kollektiv u. Plur. als Sitz od. Lager, Gras, Kasen, alta nativo creverat herba toro, Prop.: fusus (fusi) per herbam, Verg.: in herba se abicere, Cic.: in herba recumbere, Cic.: herbā requiescere, Ov.: iuvat prope rivum somnus in herba, Hor.: victor per herbas, ›aura veni‹, dixi, im Grase (hingestreckt), Ov. – Plur. als Weideplatz, Trift, Anger, herbae Albanae, Hor.: Aventinae, Ov.: communes, Hor.: mille greges illi totidemque armenta per herbas errabant, Ov. – als Tummelplatz, ludentes Panes in herba, Ps. Verg. cul. 114. – ein Grashalm als Zeichen der Unterwerfung überreicht (s. Paul. ex Fest. 99, 7); dah. sprichw. herbam dare od. porrigere, sich für besiegt erklären, Afran. com. 145 (vgl. R.2 not. crit.). Varro fr. bei Serv. Verg. Aen. 8, 128. Plin. 22, 8. Vgl. Wölfflins Archiv 6, 398. – II) insbes.: a) die Pflanze, der Halm des Getreides (vollst. frumenti herba, Verg. georg. 1, 134, od. seminis herba, Ov. fast. 1, 154), Sing. kollekt. u. Plur. auch das im Halm stehende Getreide, die Saat, h. recens, Ov.: h. sterilis, Ov.: herbae non fallaces, Cic.: iam altae in segetibus herbae, das auf den Saatfeldern schon hoch aufgeschossene Getreide, Liv.: frumenta, quae iam in herbis erant, im H. standen, Liv.: ex hordeo alterum caput grani (Keimspitze) in radicem exit, alterum in herbam, wird zum Halm, Plin.: illa herba (Pflanze), quae in segetem frugemque ventura est, Sen.: seges altera in herba est, ist im zweiten Halm, sprießt (schoßt) von neuem auf, Pers.: hoc (triticum) nondum est in herba lactente, Sen.: saepe Ceres primis dominum fallebat in herbis, Ov.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov. – Bildl., adhuc tua messis in herba est, noch steht dein Korn auf dem H. (= noch ist für dich die Zeit der Ernte nicht gekommen), Ov. her. 16 (17), 263: omnis illa laus velut in herba vel flore praecepta (gleichsam im grünen Halme oder in der Blüte schon geerntet) ad nullam certam et solidam pervenit fragem, Tac. dial. 9. – b) das Unkraut (vollst. mala herba, Cato r. r. 50, 1, od. sterilis herba, Curt. 4, 1 [4], 21), officiant laetis ne frugibus herbae, Verg. georg. 1, 69: bis segetem densis obducunt sentibus herbae, ibid. 2, 411.
-
3 accuso
accūso, āre, āvi, ātum [ad + causa] - tr. - [st1]1 [-] accuser (en justice), accuser publiquement, inculper officiellement, appeler en justice, mettre en cause; être accusateur. - finem accusandi facere, Cic. Verr. 5, 183: cesser de jouer le rôle d'accusateur. --- cf. Caes. BG. 32 ; 54, etc. - avec acc. accusare aliquem, Cic. Clu. 108, etc.: accuser qqn, intenter une accusation à qqn (contre qqn). - accusare aliquem ad populum, Liv.: accuser qqn devant le peuple. - avec gén. du crime dont on accuse accusare ambitus, Cic. Clu. 114: accuser de brigue. - accusare aliquem furti: accuser qqn de vol. - accusare aliquem capitis: intenter à qqn une accusation capitale. - accusare aliquem ambitūs: accuser qqn de brigue. - accusare pecuniae captae, Liv. 38, 51, 2: accuser de vénalité [d'avoir reçu de l'argent]. - avec de: accusare de pecuniis repetundis, Cic. Clu. 114: accuser de concussion. - accusare aliquem de veneficiis, Cic.: accuser qqn d'empoisonnement. - avec propter à cause de. --- Cic. Verr. 2, 118. - accusare propter injurias, Cic.: accuser pour injures. - avec inter accusare inter sicarios, Cic. Amer. 90: accuser (comme faisant partie d'assassins) d'assassinat. - avec in et abl. de res ou d'un pron. neutre: accuser à propos d'une chose. - Cic. Font. 2 ; Sull. 63 ; Verr. 3, 206. - avec ob, à cause de: Sen. Contr. 2, 3, 12 ; 2, 4, 7. - avec quod et subj. accusare aliquem, quod fecerit, Nep. Them. 8, 2, accuser qqn d'avoir fait. - avec prop. infin. accusare violatum ab eo thesaurum Aesculapii, Tac. An. 14, 18: porter l'accusation qu'il avait violé le trésor d'Esculape. - avec inf. accusata injecisse... Tac. An. 4, 22: accusée d'avoir provoqué... - avec le gén. de la peine encourue accusare aliquem capitis: intenter à qqn une accusation capitale. - Cic. Opt. 21; Fin. 2, 27 ; Nep. Paus. 2, 6. - avec l'abl. crimine ou criminibus accuser qqn au moyen de tel ou tel chef d'accusation, invoquer contre qqn tel ou tel grief. --- Cic. Verr. 1, 43 ; 5, 117 ; Clu. 59. - crimine veneni accusatus, Cic. Clu. 105: objet d'une accusation d'empoisonnement. - accusare crimine furti: accuser pour vol. - aliquem absentem invidiae crimine accusare, Nep.: accuser qqn en son absence par jalousie. [st1]2 [-] accuser, blâmer, reprocher, demander raison de. - accusare pigritiam alicujus (aliquem de pigritia, aliquem in pigritia): blâmer la paresse de qqn. - accusare aliquem de re (in re), Cic.: reprocher une chose à qqn. - accusare culpam alicujus, Cic.: s'en prendre à qqn. - quotidie accusabam, Ter.: tous les jours je lui demandais de se justifier. - graviter aliquem accusare, Cic.: faire de sévères remontrances à qqn. - accusare inertiam adulescentium, Cic. de Or. 1, 246: adresser aux jeunes gens le reproche de paresse. - avec cur: quod me saepe accusas, cur... feram, Cic. Att. 3, 13, 3: quant au reproche que tu me fais souvent, demandant pourquoi je supporte... Verr. 3, 16. - accusare aliquem quod [subj.]: reprocher à qqn de... Cic. Verr. 3, 17 ; 5, 102. - legatos Lacedaemonem miserunt qui Lysandrum accusarent, quod sacerdotes fani corrumpere conatus esset, Nep.: ils envoyèrent des députés à Lacédémone pour accuser Lysandre d'avoir tenté de corrompre leurs prêtres. - casus accusandi, Varr.: l'accusatif (t. de gram.).* * *accūso, āre, āvi, ātum [ad + causa] - tr. - [st1]1 [-] accuser (en justice), accuser publiquement, inculper officiellement, appeler en justice, mettre en cause; être accusateur. - finem accusandi facere, Cic. Verr. 5, 183: cesser de jouer le rôle d'accusateur. --- cf. Caes. BG. 32 ; 54, etc. - avec acc. accusare aliquem, Cic. Clu. 108, etc.: accuser qqn, intenter une accusation à qqn (contre qqn). - accusare aliquem ad populum, Liv.: accuser qqn devant le peuple. - avec gén. du crime dont on accuse accusare ambitus, Cic. Clu. 114: accuser de brigue. - accusare aliquem furti: accuser qqn de vol. - accusare aliquem capitis: intenter à qqn une accusation capitale. - accusare aliquem ambitūs: accuser qqn de brigue. - accusare pecuniae captae, Liv. 38, 51, 2: accuser de vénalité [d'avoir reçu de l'argent]. - avec de: accusare de pecuniis repetundis, Cic. Clu. 114: accuser de concussion. - accusare aliquem de veneficiis, Cic.: accuser qqn d'empoisonnement. - avec propter à cause de. --- Cic. Verr. 2, 118. - accusare propter injurias, Cic.: accuser pour injures. - avec inter accusare inter sicarios, Cic. Amer. 90: accuser (comme faisant partie d'assassins) d'assassinat. - avec in et abl. de res ou d'un pron. neutre: accuser à propos d'une chose. - Cic. Font. 2 ; Sull. 63 ; Verr. 3, 206. - avec ob, à cause de: Sen. Contr. 2, 3, 12 ; 2, 4, 7. - avec quod et subj. accusare aliquem, quod fecerit, Nep. Them. 8, 2, accuser qqn d'avoir fait. - avec prop. infin. accusare violatum ab eo thesaurum Aesculapii, Tac. An. 14, 18: porter l'accusation qu'il avait violé le trésor d'Esculape. - avec inf. accusata injecisse... Tac. An. 4, 22: accusée d'avoir provoqué... - avec le gén. de la peine encourue accusare aliquem capitis: intenter à qqn une accusation capitale. - Cic. Opt. 21; Fin. 2, 27 ; Nep. Paus. 2, 6. - avec l'abl. crimine ou criminibus accuser qqn au moyen de tel ou tel chef d'accusation, invoquer contre qqn tel ou tel grief. --- Cic. Verr. 1, 43 ; 5, 117 ; Clu. 59. - crimine veneni accusatus, Cic. Clu. 105: objet d'une accusation d'empoisonnement. - accusare crimine furti: accuser pour vol. - aliquem absentem invidiae crimine accusare, Nep.: accuser qqn en son absence par jalousie. [st1]2 [-] accuser, blâmer, reprocher, demander raison de. - accusare pigritiam alicujus (aliquem de pigritia, aliquem in pigritia): blâmer la paresse de qqn. - accusare aliquem de re (in re), Cic.: reprocher une chose à qqn. - accusare culpam alicujus, Cic.: s'en prendre à qqn. - quotidie accusabam, Ter.: tous les jours je lui demandais de se justifier. - graviter aliquem accusare, Cic.: faire de sévères remontrances à qqn. - accusare inertiam adulescentium, Cic. de Or. 1, 246: adresser aux jeunes gens le reproche de paresse. - avec cur: quod me saepe accusas, cur... feram, Cic. Att. 3, 13, 3: quant au reproche que tu me fais souvent, demandant pourquoi je supporte... Verr. 3, 16. - accusare aliquem quod [subj.]: reprocher à qqn de... Cic. Verr. 3, 17 ; 5, 102. - legatos Lacedaemonem miserunt qui Lysandrum accusarent, quod sacerdotes fani corrumpere conatus esset, Nep.: ils envoyèrent des députés à Lacédémone pour accuser Lysandre d'avoir tenté de corrompre leurs prêtres. - casus accusandi, Varr.: l'accusatif (t. de gram.).* * *Accuso, accusas, penult. prod. accusare. Accuser.\Accusare capitis. Cic. Subaudi, crimine. Accuser de crime capital.\Accusare inertiam alicuius. Ter. Blasmer, Vituperer, Reprendre.\Accusare vitium, culpam, aut crimen alicuius. Cic. Reprendre et blasmer aucun de quelque vice, Blasmer son vice.\Accusare tabulas. Quintil. Maintenir de faulx. -
4 celeritas
celerĭtās, ātis, f. promptitude, célérité, vitesse, rapidité, agilité. - celeritas in capiendis castris, Caes. B. G. 7: la rapidité pour s'emparer des (trois) camps. - celeritas veneni, Cic. Cael.: l'effet rapide du poison.* * *celerĭtās, ātis, f. promptitude, célérité, vitesse, rapidité, agilité. - celeritas in capiendis castris, Caes. B. G. 7: la rapidité pour s'emparer des (trois) camps. - celeritas veneni, Cic. Cael.: l'effet rapide du poison.* * *Celeritas, pen. cor. Velocitas. Cic. Legiereté, Celerité, Hastiveté, Vistesse.\Adhibere celeritatem. Plancus ad Ciceronem. Se haster, Se diligenter. -
5 lac
lāc, lactis, n. [st2]1 [-] lait. [st2]2 [-] suc laiteux (des plantes). [st2]3 [-] couleur laiteuse. - cf. gr. γάλα, γάλακτος. - lacte vivere, Caes. B. G. 4, 1: vivre de lait. - lac pressum, Virg.: fromage. - a lacte cunisque, Quint. 1, 1, 21: dès l'âge le plus tendre. - lac gallinaceum, Plin. N. H. praef. § 23: lait de poule (chose chimérique, merle blanc). - satiari quodam disciplinae lacte, Quint. 2, 4, 5: s'abreuver du lait de la science. - cetera lactis erant, Ov. A. A. 1, 290: le reste était blanc comme le lait. - herbae cum lacte veneni, Virg.: plantes pleines d'un suc vénéneux. - acc. lactem, non classique. - habere lactem venui, Apul. M. 8, 19: avoir du lait à vendre.* * *lāc, lactis, n. [st2]1 [-] lait. [st2]2 [-] suc laiteux (des plantes). [st2]3 [-] couleur laiteuse. - cf. gr. γάλα, γάλακτος. - lacte vivere, Caes. B. G. 4, 1: vivre de lait. - lac pressum, Virg.: fromage. - a lacte cunisque, Quint. 1, 1, 21: dès l'âge le plus tendre. - lac gallinaceum, Plin. N. H. praef. § 23: lait de poule (chose chimérique, merle blanc). - satiari quodam disciplinae lacte, Quint. 2, 4, 5: s'abreuver du lait de la science. - cetera lactis erant, Ov. A. A. 1, 290: le reste était blanc comme le lait. - herbae cum lacte veneni, Virg.: plantes pleines d'un suc vénéneux. - acc. lactem, non classique. - habere lactem venui, Apul. M. 8, 19: avoir du lait à vendre.* * *Lac, lactis, neut. gen. Sine plurali. Du laict. Virgil.\Lactis coagulatio. Plin. Caillement de laict.\Asininum. Plin. Laict d'asnesse.\Bubulum lac. Plin. Laict de vache.\Camelinum. Plin. De chameau.\Caprinum. Plin. De chevre.\Equinum. Plin. De jument.\Ficulnum. Plin. Laict de figuier.\Humanum. Plin. De femme.\Innocentius est lac decoctum. Plin. Moins malfaisant.\Ouillum. Plin. De brebis.\Suillum. Plinius. De truye.\Vaccinum. Plin. De vache.\Depulsus lacte leo. Horat. Sevré.\Lactis vbertatem intermissam restituit glaucium. Plin. Fait revenir et renouveler le laict.\Lac subducitur agnis. Virgil. On les sevre. -
6 succus
succus (sucus), i, m. [st2]1 [-] suc, liquide nourricier. [st2]2 [-] sève, liqueur. [st2]3 [-] remède, breuvage, potion, décoction, jus. [st2]4 [-] saveur, goût (d'un aliment). [st2]5 [-] vigueur. - succum terrae bibere, Plin.: pomper les sucs de la terre. - ex terrâ sucum trahunt, Cic. N. D. 2, 47, 120: pomper les sucs de la terre. - cochleae suo sibi suco vivunt, Plaut. Capt. 1, 1: les limaçons se nourrissent de leur propre substance. - succus fumi, Pall.: le purin. - succi uvae, Tib.: jus de raisin. - succus mortiferi (succus veneni): poison mortel. - piscis succo ingratus, Ov.: poisson d'un goût désagréable. - succus et sanguis civitatis, Cic.: la vie, tout le sang de l'Etat. - succus Periclis, Cic.: la vigueur (oratoire) de Périclès.* * *succus (sucus), i, m. [st2]1 [-] suc, liquide nourricier. [st2]2 [-] sève, liqueur. [st2]3 [-] remède, breuvage, potion, décoction, jus. [st2]4 [-] saveur, goût (d'un aliment). [st2]5 [-] vigueur. - succum terrae bibere, Plin.: pomper les sucs de la terre. - ex terrâ sucum trahunt, Cic. N. D. 2, 47, 120: pomper les sucs de la terre. - cochleae suo sibi suco vivunt, Plaut. Capt. 1, 1: les limaçons se nourrissent de leur propre substance. - succus fumi, Pall.: le purin. - succi uvae, Tib.: jus de raisin. - succus mortiferi (succus veneni): poison mortel. - piscis succo ingratus, Ov.: poisson d'un goût désagréable. - succus et sanguis civitatis, Cic.: la vie, tout le sang de l'Etat. - succus Periclis, Cic.: la vigueur (oratoire) de Périclès.* * *Succus, succi, m. g. Terent. Suc, Moelle, Seve.\Succus lactis. Plin. Laict clerc.\Succus rosaceus. Plin. Syrop rosat. Bud.\Succus ciuitatis, Per translationem. Cic. La vigueur et virilité du bon regime et gouvernement de la ville. -
7 tarditas
tardĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] lenteur, marche lente. [st2]2 [-] manque de vivacité. [st2]3 [-] lenteur d'esprit, esprit lent, esprit borné. - tarditas sententiarum: les lenteurs des délibérations. - tarditas veneni, Tac.: effet lent du poison. - tanta fuit operis tarditas ut... Cic.: l'ouvrage avança si lentement que... - tarditas ingenii, Cic.: lenteur d'esprit. - asina tarditatis indomitae, Plin.: mule d'une lenteur qu'on ne peut vaincre.* * *tardĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] lenteur, marche lente. [st2]2 [-] manque de vivacité. [st2]3 [-] lenteur d'esprit, esprit lent, esprit borné. - tarditas sententiarum: les lenteurs des délibérations. - tarditas veneni, Tac.: effet lent du poison. - tanta fuit operis tarditas ut... Cic.: l'ouvrage avança si lentement que... - tarditas ingenii, Cic.: lenteur d'esprit. - asina tarditatis indomitae, Plin.: mule d'une lenteur qu'on ne peut vaincre.* * *Tarditas, penul. cor. tarditatis, opponitur Celeritati. Cicero. Tardiveté.\Cursu corrigere tarditatem. Cic. Se haster de courir.\Afferre tarditatem alicui rei. Cic. La retarder. -
8 herba
herba, ae, f. jede halmartig emporsprossende Pflanze, Halm, Kraut, Gras (Sing. oft kollektiv), I) im allg., verb. stirpes et herbae, Pflanzen u. Kräuter, Cic.: herbae virgultaque, Lucr.: herbae frondesque, Ov.: omne herbarum radicumque genus, Liv. – m. Genet., h. graminis, Grashalm, Verg.: u. so graminis herba pura, Liv. – m. Adjj., herbae palustres, Sumpfpflanzen, Liv.: h. irrigua, Wiesengrün, Plaut.: herbae laetae, Verg.: h. multa, üppiger Graswuchs, Hor.: h. solstitialis, Plaut. u. Plin.: h. viridis, Verg. – m. Verben, umida (tellus) maiores herbas alit, Verg.: gignendae herbae non alius (amnis) est aptior, Curt.: herbis prata convestirier, Enn. u. Lucr.: internatae herbae feno reserventur, Col. – als Futter für Tiere, salsae herbae, Verg.: immemor herbae victor equus, Verg.: in eodem prato bos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertam, Sen.: desecare herbas, Caes. – als Nahrung der Menschen im Naturzustande oder aus Not, haec (quercus) erat et teneri caespitis herba cibus, Ov.: vivere herbis, Hor., herbarum radicibus, Sen.: victu pasci simplicis herbae, Verg.: volsis pascere alqm radicibus herbae, Verg.: herba, ubi necesse est, non pecori tantum sed homini nascitur, Sen. – als Grünware, Küchenkraut, eas herbas herbis aliis condiunt, Plaut.: fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius, Cic.: hoc ubi————confusum sectis inferbuit herbis, Hor. – zur Bekränzung, corona ex asperis herbis, Cic.: cornu cingere recentibus herbis, Ov. – als botanische u. mediz. Pflanze, Kraut, Heilkraut, herba lapathi, Hor.: h. muralis, Cels.: h. parietaria u. parietina, Aur. Vict. u. Amm.: h. sanguinalis, Cels.: herbae fortes, Ov., salutares, Ov. u. Sen.: fallax herba veneni, Ov.: terra medicas fundit herbas, Plin.: herbis curare vulnus, Liv.: ipse lectas Pagasaeis collibus herbas temperat, Ov. – als Zauberkraut, herba nigri veneni, Verg.: herbae magicae, Plin.: herbae Hecateae, Ov.: potentes, Ov.: cantatae, Ov.: herbarum potentia, Ov.: Paeoniis revocatus herbis et amore Dianae, Verg.: excĭdere herbas atque incantata lacertis vincula, Hor. – Sing. kollektiv u. Plur. als Sitz od. Lager, Gras, Kasen, alta nativo creverat herba toro, Prop.: fusus (fusi) per herbam, Verg.: in herba se abicere, Cic.: in herba recumbere, Cic.: herbā requiescere, Ov.: iuvat prope rivum somnus in herba, Hor.: victor per herbas, ›aura veni‹, dixi, im Grase (hingestreckt), Ov. – Plur. als Weideplatz, Trift, Anger, herbae Albanae, Hor.: Aventinae, Ov.: communes, Hor.: mille greges illi totidemque armenta per herbas errabant, Ov. – als Tummelplatz, ludentes Panes in herba, Ps. Verg. cul. 114. – ein Grashalm als Zeichen der Unterwerfung überreicht (s. Paul. ex Fest. 99, 7); dah. sprichw. herbam dare od. porrigere, sich für besiegt erklären, Afran. com. 145 (vgl. R.2————not. crit.). Varro fr. bei Serv. Verg. Aen. 8, 128. Plin. 22, 8. Vgl. Wölfflins Archiv 6, 398. – II) insbes.: a) die Pflanze, der Halm des Getreides (vollst. frumenti herba, Verg. georg. 1, 134, od. seminis herba, Ov. fast. 1, 154), Sing. kollekt. u. Plur. auch das im Halm stehende Getreide, die Saat, h. recens, Ov.: h. sterilis, Ov.: herbae non fallaces, Cic.: iam altae in segetibus herbae, das auf den Saatfeldern schon hoch aufgeschossene Getreide, Liv.: frumenta, quae iam in herbis erant, im H. standen, Liv.: ex hordeo alterum caput grani (Keimspitze) in radicem exit, alterum in herbam, wird zum Halm, Plin.: illa herba (Pflanze), quae in segetem frugemque ventura est, Sen.: seges altera in herba est, ist im zweiten Halm, sprießt (schoßt) von neuem auf, Pers.: hoc (triticum) nondum est in herba lactente, Sen.: saepe Ceres primis dominum fallebat in herbis, Ov.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov. – Bildl., adhuc tua messis in herba est, noch steht dein Korn auf dem H. (= noch ist für dich die Zeit der Ernte nicht gekommen), Ov. her. 16 (17), 263: omnis illa laus velut in herba vel flore praecepta (gleichsam im grünen Halme oder in der Blüte schon geerntet) ad nullam certam et solidam pervenit fragem, Tac. dial. 9. – b) das Unkraut (vollst. mala herba, Cato r. r. 50, 1, od. sterilis herba, Curt. 4, 1 [4], 21), officiant laetis ne frugibus herbae, Verg. georg. 1, 69: bis segetem densis obducunt sen-————tibus herbae, ibid. 2, 411. -
9 celeritas
celeritās, ātis f. [ celer ]1) скорость, быстрота ( pedum C); быстроногость ( equorum C); быстроходность, стремительность ( fluminum QC)2) беглость, быстрота (verborum, dicendi C); поспешность, торопливость3) быстрое действие ( veneni C); мимолётность ( doloris C); быстрота распространения, молниеносность ( famae QC)c. animorum C (consilii Nep) — находчивость -
10 comparatio
I onis f. [ comparo I ]1) приготовление ( veneni L); собирание, накопление ( divitiarum VM); приобретение ( novae amicitiae Sen): заготовка, скупка ( frumentorum PJ); подготовка (belli C; pugnae Hirt)c. criminis C — собирание материалов для обвинения (ср. comparatio II, 5.)2) представление ( testium C)II comparatio, onis f. [ comparo II ]1) сличение, сравнение, сопоставление (rerum, argumentorum Q; alicujus rei cum aliquā re C)sub (de. ex, in) comparatione или ad (per) comparationem rei alicujus C, Q, QC, Sen etc., тж. comparatione PM — в сравнении с чем-л.aliquam comparationem habere C — допускать известное сравнение, быть до некоторой степени сопоставимым2) испытание, сравнительное рассмотрение ( in comparationem se demittere Su)3) взаимное отношение, соотношениеsolis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem est facta conversio C — взаимное положение солнца, луны и пяти планет вновь оказалось таким жеc. magnitudinem aut tollit aut deprĭmit Sen — в соотношении величина или исчезает, или уменьшается4) взаимное соглашение, договор (преим. при распределении руководящих постов в провинциях) ( provincia sine comparatione data L)5) рит.c. criminis C — сопоставление преступления с (благородным) побуждением6) грам. сравнительная степень Q -
11 constans
I 1. cōnstāns, antispart. praes. к consto2. adj.1) вязкий, плотный, малоподвижный ( mellis natura Lcr)2) постоянный, неизменный, равномерный (constantissimus motus lunae C; cursūs certi et constantes C)3) незыблемый, нерушимый, прочный ( pax L)4) одинаковый, согласный ( rumores C)5) единогласный ( fama C)memoria hujus anni parum c. est L — данные об этом годе довольно разноречивы6) стойкий, устойчивый, решительный, твёрдый, непоколебимый ( fides H); неподвижный, невозмутимый ( constanti vultu potionem veneni accipere VM); верный ( amicus C)inimicus c. Nep — упорный враг7) последовательный ( oratio C)aetas c. C, Su — зрелый (уравновешенный) возрастII Cōnstāns, antis m.Констант, младший сын императора Константина, в 337 г. н. э. получил в удел Иллирик, Италию и Африку, а после смерти его брата Константина (340 г. н. э.) завладел всем Западом; убит в 350 г. н. э. Amm, Eutr -
12 experior
ex-perior, pertus sum, īrī depon. [одного корня с peritus и periculum]1) (ис)пробовать, испытывать (vim venēni in aliquo C; multa PS)e. aliquem C — подвергать кого-л. испытанию, но тж. Nep померяться силами с кем-л.omnia de pace e. Cs — испробовать всё для сохранения мираe. se aliquā re PJ и in aliquā re C — испробовать (попытать) свои силы в чём-л.alteram fortunam expertus T — изведавший превратности судьбы, ноe. praesentem fortunam Q — пользоваться настоящим благополучиемexpertus id scio C (de me experior C), тж. usu experior Ap и experiendo cognovi C — я знаю это по опытуe. licentiam linguae L — позволить себе заговорить свободноe. ultĭma CC или extrēma Sl — решиться на крайние средстваmultos e. ingratos Sen — встречать в своей жизни много неблагодарных людейe. aliquid L — поставить что-л. на карту (рискнуть чём-л.)judicium populi Romani e. L — подчиниться решению римского народаe. balneum CC — прибегнуть к купанию ( как к лечебному средству)2) юр. (тж. jus e. Dig) судиться ( de injuriis и injuriarum Dig); тягаться ( cum aliquo C). — см. тж. expertus -
13 exuro
ex-ūro, ussī, ustum, ere1) выжигать, сжигать (aliquem vivum C; classem V); сгорать, догорать ( lucerna exusta est Vtr); нагревать, накаливать ( antra camīnis O)2) разъедать ( vis veneni exurit ferrum QC); объедать, истреблять, опустошать ( erūca exurit semina morsu Col); высушивать ( exusta palus V); обжигать, опалять ( sol gracĭles exurit artūs Tib)3) жечь, мучить, томить ( exustus siti C); распалять любовью ( aliquem Tib) -
14 fallax
ācis [ fallo ]1) обманчивый (spes C; aura H; fallacior undis O); обманывающий, лживый ( homo fallacissimus C)f. urna J — фальсифицированное голосование2) плутовской, лукавый (puella Tib; amīca O)3) коварный (herba venēni V; littĕrae T) -
15 indicium
ī n. [ index ]1) заявление, показание, донос (i. conjurationis C)facere i. alicui Pl, Ter (deferre i. ad aliquem T) — заявить, доложить, донести кому-л.i. profiteri Sl (тж. deferre QC и offerre T) — выразить желание заявить (донести) о чём-л.postulare i. C — просить разрешения заявить (донести) о чём-л.3) показатель, признак, знак, доказательство, улика (indicia et vestigia veneni C; i. benevolentiae C; innocentiae QC)indicio esse alicujus rei Ter (alicui rei Nep или de aliqua re Ter) — служить доказательством чего-л.4) свидетельство, отражение (lĭber i. est animi O) -
16 insibilator
īnsībilātor, ōris m. [ insibilo ]насвистывающий, перен. с шипением, т. е. коварно внушающий (i. veneni Aug) -
17 lac
(арх. lacte Enn, Pl, Pt etc.), lactis n. (редко m.)1) молоко (vaccinum PM; ovillum PM; equīnum Vr)l. concrētum V, T — кислое молокоl. aliēnum AG — молоко другой женщиныl. gallinaceum погов. Pt, PM — куриное молоко, т. е. диковинаl. dare O — кормить грудьюaeque unum lactem bibere погов. Pt — питаться одним и тем же (материнским) молоком (о равенстве всех людей)tam similis, quam lacte (= lac) lacti est погов. Pl = — похожий как две капли воды3) белый растительный сок (l. herbarum Q)l. veneni V — ядовитый сок -
18 sudor
sūdor, ōris m. [ sudo ]1) пот (s. a fronte defluens C)sudorem excutĕre Nep (movēre, ciēre PM) — вызывать пот2) влага, жидкость ( venēni O); истечение ( smyrnae Lcr)s. maris Lcr — морская вода3) тяжёлый труд, упорная работа ( multo sudore ac labore C) -
19 tabes
tābēs, is f. [ tabum ]1) разложение, тление, гниение ( cadaveris L)2) образовавшаяся ( от таяния или разложения) жидкость, жижа ( nivis liquescentis L)t. veneni O — ядовитая слюна3) разрушительная болезнь, тяжёлый недуг ( oculorum T); поветрие, эпидемия (t. orta per Aegyptum T); бич, язва ( crescentis faenoris L)t. fori T — сутяжническое безумие4) томление (aegritudo habet tabem C; amor crudēli tabe perēdit V) -
20 tarditas
tarditās, ātis f. [ tardus ]1) медленность, медлительность (navium Cs; in rebus gerendis C); медленное действие ( venēni T)tarditatem afferre alicui rei C — замедлять что-л.2) неповоротливость, вялость, притуплённость ( ingenii C)t. aurium PM — тугоухость
См. также в других словарях:
veneni — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia veninos . [var. veneno . / < fr. vénéni , it. veneni , cf. lat. venenum – otravă]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN VENENI elem. venin, otravă . (< fr. vénéni , cf … Dicționar Român
Paracelsus — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombast von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November … Deutsch Wikipedia
Philippus Aureolus Paracelsus — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Aureolus Theophrast Bombast von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Aureolus Theophrast Bombastus von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Aureolus Theophrastus Bombast von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Paracelsus — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Theophrast von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia
Theophrastus Bombastus von Hohenheim — Darstellung des Paracelsus (Theophrast von Hohenheim) in einem Gemälde von Quentin Massys Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim, getauft als Theophrastus Bombastus von Hohenheim, genannt Paracelsus, (* vermutlich 10. November… … Deutsch Wikipedia